U senci svetskih ratova i stradanja, rođen je Žarko Jovanović, čovek čija je muzika postala simbol otpora i sećanja. Sažet u životu punom izazova i borbe, Jovanović je ostavio neizbrisiv trag ne samo u muzičkom svetu, već i u borbi za prava svoje zajednice.
Rođen 26. decembra 1925. godine u Batajnici, Jovanović je već u mladosti suočen sa teškoćama. Tokom Drugog svetskog rata bio je zatvoren u tri logora, a sa samo petnaest godina priključio se Ibarskom partizanskom odredu. Njegova porodica je stradala u ratu, ostavljajući ga bez većine svojih najmilijih.
Ipak, Jovanović nije dozvolio da tragedije koje je preživeo utišaju njegov glas. Godine 1949, zajedno sa tamburašem Milošem, napisao je tekst o patnjama Roma tokom rata, koji je kasnije postao poznata romska himna „Đelem, Đelem„. Ovaj tekst opisuje stradanja, progone i genocid nad Romima od strane nacističkih snaga tokom Drugog svetskog rata.
Nakon što se preselio u Pariz 1964. godine, Jovanović je nastavio da širi svoju muziku i svoju borbu. Postao je poznat u Parizu po sviranju balalaike, tradicionalnog ruskog instrumenta, ali je ostao posvećen i aktivizmu za prava Roma. Učestvovao je na dva romska kongresa, jedan u Londonu 1971. godine, a drugi u Ženevi 1978. godine. Na Drugom romskom kongresu, Jovanović je čak proglašen za romskog ministra kulture.
Danas, njegova muzika i njegova borba ostaju kao podsetnik na snagu pojedinca da se suprotstavi nepravdi i da se bori za svoje i tuđe pravde. Žarko Jovanović, čovek čiji je glas postao glas cele zajednice, živeće zauvek kroz svoje melodije i svoje ideale.
